با شروع جنگ تحمیلی بار اصلی دفاع و حضور در جبهه های حق علیه باطل به دوش نیروهای مردمی افتاد. نیروهایی که با عنوان بسیجی وارد صحنه کارزار می شدند و حقیقتا از جان و دل مایه می گذاشتند و هر بسیجی وقتی پا در میدان نبرد می گذاشت، دوست داشت تا آخرین قطره خون خویش بماند و جبهه را ترک نکند و برای او ننگ بود که صحنه نبرد را خالی کند. سیستم اداری نظامی ما حال و روز درستی نداشت...

آن دلاورمردان، سال ها است که پای سفره‌ی «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)» متنعم اند اما بد نیست این روزها، به بعضی ها (و شاید خیلی ها) یادآوری شود که حق و حقوقی از این سه علمدار، برگردن دارند و باید از آنان حلالیت بطلبند...